مروری بر اصول و نحوه طراحی مخلوط بتن فوق توانمند با استفاده از روش های چگالی تراکمی

بتن فوق توانمند، نوعی ترکیب سیمانی است که با مقاومت فشاری، دوام و چقرمگی بسیار بالای خود شناخته می شود. در سه دهه اخیر، این ماده به عنوان یکی از مصالح نوین صنعت ساخت و ساز با کاربردهای گسترده شناخته شده است. با این حال، در مسیر گسترش استفاده از بتن فوق توانمند، چالش هایی وجود دارد، از جمله؛ عدم وجود یک روش استاندارد برای طراحی مخلوط. با توجه به اینکه یک طرح اختلاط بهینه باید تعادل مناسبی بین کارایی، مقاومت، دوام، بهره وری مالی و پایداری برقرار کند، در سال های اخیر، توسعه روش های طراحی مخلوط بتن فوق توانمند به یکی از موضوعات مهم تحقیقاتی تبدیل شده است. بر اساس مرور تحقیقات گذشته، یکی از روش های طراحی مخلوط بتن فوق توانمند، مبتنی بر نظریه چندساختاری و مفهوم چگالی تراکمی است.در این مقاله، به بررسی مفاهیم، مبانی، مزایا و معایب روش های مخلتف طراحی مخلوط بتن فوق توانمند بر اساس مدل های چگالی تراکمی پرداخته می شود. مطالب با ارائه اصول اساسی ساخت بتن فوق توانمند، معرفی مفهوم چگالی تراکمی و تاثیر آن در طراحی بتن فوق توانمند آغاز می شود. همچنین تاثیر مواد اولیه بتن فوق توانمند بر چگالی تراکمی نیز مورد بررسی قرار می گیرد. در ادامه، مدل های طراحی مخلوط بتن فوق توانمند بر اساس مدل های تراکم بسته و اصول چگالی تراکمی و عوامل موثر بر دقت این مدل ها معرفی می شود. این مدل ها به دو دسته اصلی، یعنی مدل های خشک و مدل های مرطوب، تقسیم بندی شده و به طور مفصل بررسی خواهند شد. همچنین، مدل های چگالی تراکمی خشک نیز به دو دسته گسسته و پیوسته دسته بندی و ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

بتن فوق توانمند ، طراحی مخلوط ، چگالی تراکمی ، تراکم بسته ، مدل طراحی