مقایسه اقتصادی پرکننده های مختلف در طراحی مخلوط بتن خودتراکم رده C۵۰؛بررسی خصوصیات بتن تازه و سخت شده

طراحی مخلوط بتن خودتراکم علاوه بر استفاده از افزودنی های شیمیایی، نیازمند استفاده از مصالح پرکننده است. مصالح پرکننده می تواند بر اساس منطقه مربوط به پروژه متفاوت باشد و علاوه بر اثرگذاری های فنی روی مخلوط بتن خودتراکم در حالت تازه و سخت شده، اثرگذاری قابل توجهی ازنظر اقتصادی روی تولید این محصول در شرایط ثابت رده مقاومتی و مقدار روانی در محل تولید و اجرا داشته باشد. نیازمند استفاده از مصالح محلی منطقه مربوط به محدوده پروژه است تا بتواند از نظر شرایط اقتصادی برای تولید صنعتی مناسب باشد. از این رو، به منظور مقایسه اقتصادی و عملکردی در این پژوهش، پرکننده های ماسه ریزدانه، زئولیت و پودرسنگ آهک در مخلوط بتن خودتراکم با رده مقاومتی C۵۰ درنظر گرفته شد. این پژوهش علاوه بر بررسی کامل مشخصه های بتن تازه مانند جریان اسلامپ، حلقه J، T۵۰، قیف V، وزن مخصوص و درصد هوا، خواص بتن سخت شده از جمله مقاومت فشاری، جذب آب و مقاومت الکتریکی مورد بررسی قرار داده است.مطابق نتایج بدست آمده از نظر خصوصیات بتن تازه، مخلوط حاوی پودرسنگ آهک عملکرد بهتری از نظر افت اسلامپ از خود نشان داد. این عملکرد منجر به کاهش مقدار فوق روان کننده برای دستیابی به روانی ثابت در محل تولید و اجرا (بعد از گذشت ۶۰ دقیقه از ساخت) شد. این مسئله و دسترسی آسان تر پودرسنگ آهک در تمام مناطق ایران، منجر به این شد که در حجم خمیر ثابت، مخلوط حاوی پودرسنگ آهک از نظر اقتصادی و حاشیه اطمینان بیشتر مقاومت فشاری برای رده C۵۰ مناسب تر باشد. با این حال، برخی از مشکلات و محدودیت های مربوط به آب انداختگی در حالت استفاده از پودرسنگ آهک، می تواند دلیلی بر استفاده از زئولیت برای پرکنندگی در مخلوط بتن خودتراکم باشد. علاوه بر مزایای بتن تازه در حالت استفاده از زئولیت، مشخصات دوامی مخلوط بتن خود تراکم بهبود یافت و با افزایش حجم خمیر توسط آن، اقتصادی ترین مخلوط نسبت به دیگر مخلوط های درنظرگرفته شده، حاصل شد. مخلوط حاوی ماسه ریزدانه، با اینکه حاشیه اطمینان مقاومت فشاری بیشتری برای رده C۵۰ دارد، از نظر خصوصیات بتن تازه و هزینه تولید، شرایط نامناسب تری نسبت به دیگر مخلوط ها دارد.

کلیدواژه ها:

طراحی مخلوط ، بتن خودتراکم ، پرکننده ها ، هزینه ، بتن تازه و سخت شده