اثر بخشی زوج درمانگری با توجه به روابط زناشویی

این پژوهش به بررسی تاثیر زوج درمانی بر بهبود روابط زناشویی و کاهش تعارضات میان زوجین می پردازد. در این تحقیق، به ویژه تمرکز بر نقش طرحواره درمانی در کاهش ناسازگاری های زناشویی و افزایش سازگاری و صمیمیت زوجین بوده است. هدف اصلی پژوهش، شناسایی عواملی است که باعث کاهش رضایت زناشویی و افزایش مشکلات بین زوجین می شود و ارائه راهکارهای موثر در قالب زوج درمانی جهت بهبود وضعیت این روابط است. برای انجام این پژوهش، از روش مطالعات تحلیلی استفاده شده و داده ها از طریق پرسشنامه های معتبر و مصاحبه های بالینی جمع آوری گردید. نتایج تحقیق نشان داد که با کمک طرحواره درمانی، زوجین قادر به شناسایی و اصلاح طرحواره های ناسازگاری خود مانند طرحواره های بریدگی و طرد و خودگردانی می شوند که به نوبه خود باعث کاهش مشکلات ارتباطی و بهبود کیفیت رابطه آنها می گردد. همچنین، مطالعه نشان داد که درمان های گروهی و فردی در قالب زوج درمانی می تواند تاثیرات مثبتی بر تعاملات زوجین و کاهش تعارضات زناشویی داشته باشد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که زوج درمانی، به ویژه با روش طرحواره درمانی، ابزار موثری برای بهبود روابط زناشویی و کاهش مسائل روانشناختی مرتبط با آن است.

کلیدواژه ها:

: زوج درمانگری ، روابط زناشویی ، ازدواج ، مهارت ، یادگیری.