تاثیر شیوه فرزندپروری در درمان کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری

این پژوهش به بررسی تاثیر شیوه های فرزندپروری بر درمان کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری پرداخته است. هدف اصلی مطالعه، شناسایی نقش سبک های تربیتی والدین و جو عاطفی خانواده در بهبود عملکرد تحصیلی و کاهش مشکلات روان شناختی این کودکان است. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از یافته های مطالعات پیشین انجام شده است.یافته ها نشان می دهد که والدینی که از سبک فرزندپروری سهل گیرانه استفاده می کنند، نظارت و حمایت کمتری بر فرزندان خود اعمال کرده و این امر به تداوم اختلالات یادگیری منجر می شود. در مقابل، سبک های تربیتی مبتنی بر پذیرش، کنترل مثبت و انتظارات متعادل، تاثیر قابل توجهی در بهبود یادگیری و عملکرد کودکان دارند. همچنین، نتایج نشان می دهد که جو عاطفی خانواده، شامل عواملی همچون محبت، تشویق و امنیت، نقش کلیدی در کاهش استرس و بهبود انگیزه یادگیری کودکان ایفا می کند.این پژوهش بر اهمیت آموزش والدین در به کارگیری شیوه های تربیتی مناسب تاکید دارد و نشان می دهد که ایجاد محیطی حمایتی و عاطفی می تواند تاثیر بسزایی در روند درمان اختلالات یادگیری داشته باشد. بر اساس نتایج، توصیه می شود که برنامه های مشاوره ای و آموزشی برای والدین این کودکان به منظور ارتقای شیوه های تربیتی و تقویت جو عاطفی خانواده طراحی و اجرا گردد.

کلیدواژه ها:

شیوه فرزندپروری ، کودک ، اختلالات یادگیری ، مدرسه ، هوش.