بررسی چالش های ثبت معاملات اموال غیر منقول اتباع بیگانه در پرتو حقوق ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی چالش های ثبت معاملات اموال غیر منقول اتباع بیگانه در پرتو حقوق ایران انجام شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد. روش گردآوری منابع و اطلاعات به طریق اسنادی و کتابخانه ای بود. براساس حقوق داخلی محدودیت و ممنوعیت هائی در تملک اموال غیر منقول بیگانگان وجود داردو استثنائا در شرایط خاص و فقط برای رفع حوائج شخصی خود مجاز می باشد. تا قبل از لغو رژیم کاپیتولاسیون ، محدودیتی بر مالکیت اتباع بیگانه وجود نداشت . در سال ۱۳۱۰ قانون تملک اموال غیر منقول اتباع خارجی به تصویب رسید. به موجب آن بیگانگان باید املاک خود را به اتباع داخلی واگذار کنند. در سال ۱۳۲۸ آیین نامه استملاک اموال غیر منقول اتباع بیگانه به تصویب رسید. در سال ۱۳۴۴ قانون دیگری در مورد اتباع بیگانه به تصویب دولت رسید که طبق آن اتباع خارجی غیر مقیم نیز می توانستند در ایران صاحب ملک شوند. پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ محدودیت های در این زمینه تصویب شد، ضمن آن که آیین نامه ۱۳۲۸ تا کنون هم اجرایی می باشد. در نتیجه اتباع بیگانه مقیم ایران در صورت داشتن اقامت دائم می توانند به صورت محدود و در حد نیاز شخصی جهت سکونت و کسب خود اموال غیرمنقولی را تملک نمایند و حتی اتباع غیر مقیم نیز که به منظور سفرهای فصلی و زیارتی به ایران میایند می توانند اموال غیر منقول را تملک نمایند.

کلیدواژه ها:

معاملات ، اموال غیر منقول ، اتباع بیگانه ، حقوق ایران