نقش بازی در یادگیری کودکان پیش دبستانی و دبستانی

بازی یکی از مهم ترین ابزارهای یادگیری در دوران پیش دبستانی و دبستانی است که نقش حیاتی در رشد شناختی، اجتماعی، عاطفی و جسمانی کودکان ایفا می کند. پژوهش های مختلف نشان می دهند که بازی به عنوان یک وسیله یادگیری فعال، فرصتی مناسب برای تقویت مهارت های حل مسئله، تفکر انتقادی، و تقویت حافظه فراهم می آورد. علاوه بر این، بازی های گروهی و اجتماعی، به ویژه بازی هایی که تعاملات میان کودکان را ترغیب می کنند، به رشد مهارت های اجتماعی مانند همکاری، همدلی، و مدیریت تعارضات کمک می کنند. همچنین، بازی به کودکان این امکان را می دهد که در محیطی غیررسمی و بدون استرس، اعتماد به نفس خود را تقویت کنند و احساسات خود را بیان کنند. علاوه بر مزایای شناختی و اجتماعی، بازی به ویژه بازی های آموزشی دیجیتال، می توانند به افزایش انگیزه یادگیری و علاقه مندی کودکان به فرآیند آموزشی کمک کنند. در این مقاله، ضمن بررسی نظریه های مختلف در زمینه تاثیر بازی بر یادگیری کودکان، تاثیرات آن بر جنبه های مختلف رشد و یادگیری کودکان تحلیل شده است. بر اساس یافته های تحقیق، به نظر می رسد که ادغام بازی در محیط های آموزشی می تواند به ارتقای کیفیت آموزش و توسعه مهارت های کودکان منجر شود. این مقاله همچنین بر اهمیت توجه به استفاده هدفمند از بازی در برنامه های آموزشی تاکید دارد و پیشنهاد می کند که بازی به عنوان یک ابزار اساسی در فرآیند یادگیری کودکان مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری کودکان ، رشد اجتماعی ، بازی های آموزشی دیجیتال