بررسی چالش ها و مشکلات رفتاری و تربیتی دانش آموزان ابتدایی با تاکید بر نقش مدارس و والدین

نظام آموزشی هر کشور نقشی بنیادین در تربیت نسل های آینده دارد و مدارس به عنوان یکی از اصلی ترین نهادهای اجتماعی، سهم قابل توجهی در شکل دهی به شخصیت و رفتار دانش آموزان ایفا می کنند. از سوی دیگر، خانواده به عنوان نخستین محیط تربیتی کودک، پایه های اصلی نگرش، ارزش ها و رفتارهای فرد را شکل می دهد. تعامل میان این دو نهاد تاثیرگذار، یعنی مدرسه و خانواده، نقشی حیاتی در پرورش رفتارها، تقویت مهارت های اجتماعی و حل چالش های تربیتی دانش آموزان دارد. با این حال، در دهه های اخیر، تغییرات اجتماعی، فرهنگی و فناوری منجر به ظهور چالش های جدید در حوزه تربیت و رفتار دانش آموزان شده است. افزایش فشارهای روانی، کاهش تعاملات عاطفی در خانواده ها، گسترش رسانه های دیجیتال و کم رنگ شدن نقش الگوهای تربیتی سنتی، از جمله عواملی هستند که موجب شده اند بسیاری از دانش آموزان با مشکلات رفتاری و تربیتی مواجه شوند. این مسائل شامل پرخاشگری، عدم توانایی در مدیریت هیجانات، ضعف در مسئولیت پذیری، کاهش تعاملات اجتماعی و افزایش اختلالات روان شناختی است.در این میان، نقش مدارس و والدین در مدیریت و حل این چالش ها بسیار مهم است. مدارس می توانند با اجرای برنامه های آموزشی مبتنی بر مهارت های زندگی و تربیتی، ایجاد محیطی امن و حمایتی و همکاری نزدیک با خانواده ها، در کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان موثر باشند. از طرف دیگر، والدین با تقویت ارتباط عاطفی، الگوی مثبت بودن و نظارت آگاهانه بر رفتار فرزندان، می توانند نقش مکملی برای مدارس ایفا کنند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی چالش های و مشکلات رفتاری و تربیتی دانش آموزان ابتدایی با تاکید بر نقش مدارس و والدین پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که برای کاهش مشکلات رفتاری و تربیتی دانش آموزان ابتدایی، نیاز به همکاری نزدیک بین مدارس و والدین است. از طریق آموزش مهارت های اجتماعی و عاطفی، استفاده از برنامه های تربیتی منسجم و فراهم آوردن محیطی ایمن و حمایتی، می توان به بهبود رفتارهای دانش آموزان و ارتقاء رشد همه جانبه آنان کمک کرد.

کلیدواژه ها:

رفتار ، تربیت ، مدارس ، والدین ، دانش آموزان