بررسی نقش روش های تدریس فعال و دانش آموز محور در بهبود وضعیت تحصیلی و تعاملی دانش آموزان

در عصر حاضر، نظام های آموزشی در سراسر جهان با تغییرات گسترده ای در روش ها و رویکردهای تدریس مواجه شده اند. یکی از تحولاتی که در این زمینه توجه بسیاری از پژوهشگران و معلمان را به خود جلب کرده است، استفاده از روش های تدریس فعال و دانش آموزمحور است. این روش ها با هدف انتقال از سبک های سنتی تدریس به روش هایی که در آن دانش آموزان نقش اصلی را در فرایند یادگیری ایفا می کنند، طراحی شده اند. به جای تاکید صرف بر انتقال اطلاعات، این رویکردها بر ارتقای تفکر خلاق، تعامل موثر و مهارت های عملی تمرکز دارند. روش های تدریس فعال و دانش آموزمحور، با استفاده از ابزارهایی نظیر بحث های گروهی، بازی های آموزشی، پروژه های مشترک و یادگیری از طریق حل مسئله، فرصت هایی را برای دانش آموزان فراهم می آورند تا توانایی های خود را در محیطی تعاملی و پویا پرورش دهند. این روش ها نه تنها موجب بهبود وضعیت تحصیلی دانش آموزان می شوند، بلکه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی آنان را نیز تقویت می کنند. در نتیجه، این رویکردها به معلمان امکان می دهند تا فضایی انگیزشی تر و جذاب تر برای یادگیری ایجاد کنند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی نقش روش های تدریس فعال و دانش آموز محور در بهبود وضعیت تحصیلی و تعاملی دانش آموزان پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که روش های تدریس فعال و دانش آموزمحور با ارتقای مشارکت، تفکر انتقادی و تعامل بیشتر در کلاس های درس، به بهبود وضعیت تحصیلی و تعاملی دانش آموزان کمک شایانی می کند و نقش مهمی در ارتقاء کیفیت یادگیری ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، آموزش ، تدریس ، معلم ، دانش آموزان