نقش برنامه های درسی انعطاف پذیر در یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه

هدف این مقاله بررسی نقش برنامه های درسی انعطاف پذیر در بهبود یادگیری دانش آموزان با نیازهای ویژه است. این پژوهش به تحلیل مبانی نظری و پیشینه تحقیق در زمینه طراحی برنامه های درسی انعطاف پذیر پرداخته و تاثیر آن ها را بر یادگیری این دانش آموزان بررسی می کند. برنامه های درسی انعطاف پذیر به معلمان این امکان را می دهند که با در نظر گرفتن نیازهای فردی دانش آموزان، روش ها و محتواهای آموزشی را به نحوی تنظیم کنند که به بهبود عملکرد تحصیلی و اجتماعی آنان کمک کند. این تحقیق بر اساس نظریه های یادگیری تفاوتی، هوش های چندگانه، یادگیری اجتماعی و فناوری های آموزشی به بررسی مدل ها و رویکردهای مختلف در زمینه آموزش به دانش آموزان با نیازهای ویژه پرداخته است. یافته های تحقیق نشان می دهند که این برنامه ها می توانند به افزایش انگیزه، اعتماد به نفس و مشارکت دانش آموزان با نیازهای ویژه کمک کرده و زمینه ساز موفقیت های تحصیلی بیشتر آن ها شوند. همچنین، استفاده از فناوری های کمکی و ابزارهای دیجیتال در این برنامه ها، یادگیری را برای این گروه از دانش آموزان شخصی سازی کرده و به تسهیل دسترسی به منابع آموزشی کمک می کند. در نهایت، این مقاله پیشنهاداتی برای بهبود اجرای برنامه های درسی انعطاف پذیر در نظام های آموزشی و افزایش تاثیرگذاری آن ها ارائه می دهد

کلیدواژه ها:

برنامه های درسی انعطاف پذیر ، یادگیری تفاوتی ، نیازهای ویژه ، هوش های چندگانه