تحول در آموزش: نقش یادگیری فعال در ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان ابتدایی

در عصر اطلاعات و تحولات سریع تکنولوژیکی، نظام های آموزشی با چالش های جدیدی روبرو هستند. یکی از مهم ترین این چالش ها، ارتقای کیفیت یادگیری و پرورش دانش آموزانی است که قادر به تفکر انتقادی، حل مسئله و یادگیری مستمر باشند. در این راستا، روش های سنتی آموزش که بر محور آموزگار و انتقال یک طرفه اطلاعات استوار بوده اند، جای خود را به رویکردهای نوین و دانش آموزمحور می دهند. یکی از این رویکردهای نوین، یادگیری فعال است که در سال های اخیر توجه بسیاری از پژوهشگران و متخصصان آموزش را به خود جلب کرده است. با وجود اهمیت یادگیری فعال در ارتقای کیفیت آموزش، هنوز هم در بسیاری از کلاس های درس، روش های سنتی تدریس غالب است. دانش آموزان اغلب به عنوان شنونده های منفعل در کلاس حضور دارند و فرصت کافی برای مشارکت فعال در فرایند یادگیری ندارند. این امر منجر به کاهش انگیزه، کاهش یادگیری عمیق و در نتیجه، عدم تحقق اهداف آموزشی می شود. از این رو، تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش یادگیری فعال در ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان و ارائه راهکارهایی برای گسترش این روش در مدارس انجام شده است. روش های سنتی تدریس دیگر پاسخگوی نیازهای دانش آموزان در عصر حاضر نیست. یادگیری فعال به دانش آموزان کمک می کند تا مفاهیم را عمیق تر درک کنند و مهارت های ضروری برای زندگی و کار در قرن بیست و یکم را کسب کنند. یادگیری فعال با ایجاد محیط های یادگیری پویا و تعاملی، انگیزه دانش آموزان را افزایش داده و مشارکت آن ها را در فرآیند یادگیری بهبود می بخشد. این روش به دانش آموزان کمک می کند تا به جای حفظ کردن مطالب، به طور فعال درگیر فرآیند یادگیری شوند و مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله خود را تقویت کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، روش های تدریس ، کیفیت یادگیری ، مشارکت دانش آموز ، آموزش ابتدایی