حقانیت اهل بیت علیهم السلام در اشعار امام شافعی

اهل بیت عصمت و طهارت] به نص صریح قرآن از هر گونه پلیدی و ناپاکی به دورند و چشمه های جوشان معارف الهی و ابرهای رحمت و محبت الهی بر مومنین هستند. با اینکه حکام و خلفای اموی و عباسی در طول دوران خلافت خود تلاش های زیادی در محو نام و یاد آنان از زبآن ها و قلب ها کردند، اما هرگز موفق نشدند و روزبه روز بر پیروان و محبین اهل بیت] افزوده شده و می شود. از افتخاراتشان همین بس که اکثر بزرگان فرقه های اسلامی چه شیعه و چه سنی به فضایلشان اشاره کرده و ارادت و محبت خویش را نسبت به آنان بیان داشته اند. بهترین موید این سخن، پیشوای فرقه شافعی، محمد بن ادریس شافعی است که به محبت و دوستی اهل بیت] مشهور است. او علی رغم جو خفقان آن روز به مناسبت های مختلف، ارادتش را نسبت به اهل بیت] در قالب اشعاری زیبا و پرمحتوا، بدون هیچ ترس و واهمه ای با صراحت و تاکید ابراز می کند. از این رو نوشتار حاضر درصدد است ضمن اشاره ای کوتاه به زندگانی شافعی، اشعار او را که درباره اهل بیت] سروده است با استناد به دیوان شعری که از او برجای مانده، مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.

کلیدواژه ها:

حقانیت ، اهل بیت ، شعر ، امام شافعی