ضرورت آینده پژوهی در سازمان آموزش و پرورش

در گذشته به واسطه نازل بودن سطح دانش و معرفت این میل محدود به زمان های کوتاه در آینده بوده ولی امروزه با رشد علم و توسعه فن آوری ها، انسان به دوره های بلندمدت می اندیشد.تبلور این نیاز در عصر حاضر به صورت مطالعات آینده در سطح سازمان ها با عنوان آینده شناسی و آینده پژوهی قابل ملاحظه است زیرا ادامه بقاء و چگونگی کیفیت آن در آینده از دغدغه های سازمان های امروزی محسوب می شود.توجه به میزان افزایش علم در چند دهه اخیر نسبت به گذشته و حرکت شتابان جهان کنونی براساس دانش محوری، تصمیم گیران سازمان ها را ملزم به شناخت آینده و مطالعات آینده شناسی می کند. سازمان های آموزشی با توجه به نقش خطیر خود در زمینه تعلیم و تربیت نسل های آینده، نیازمند نگرش و توجه جدی به آینده نه تنها به منظور آمادگی برای بهره گیری از امکانات جدید، بلکه تلاش در زمینه ساختن آینده مطلوب هستند. اکنون سوال اصلی مطرح این است که آینده پژوهی چه نقشی در کارایی آموزشی و تربیت آموزش و پرورش کشور دارد؟ و چگونه می تواند در تحقق اهداف این سازمان ایفای نقش نماید؟پاسخ به سوال بر این پایه استوار است که مطالعات آینده از آنجاکه فرصتی ساختار یافته برای نگاه به آینده و بررسی نقش عوامل موثر در ایجاد آینده فراهم می نماید، امکان ایجاد چشم انداز مطلوب برای تصمیم گیران و سیاستگذاران سازمان آموزش و پرورش به وجود می آورد. افق های نوین از طریق شناسایی و ایجاد ظرفیت ها و توانمندی های جدید، امکان بهره گیری از فرصت ها در زمان آینده را میسر می سازد. ضمن آن که با این رویکرد، مشکلات و نارسایی های ناشی از شرایط آینده قابل احصاء و رفع آنها امکان پذیرتر خواهدبود.

کلیدواژه ها:

پژوهی ، آموزش و پرورش ، آگاهی ، اهداف سازمان ، آینده