بررسی حقوق بشر از دیدگاه نهج البلاغه

این پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی به بررسی و شناخت وجه یا وجوهی از حقوق بشر در نهج البلاغه حضرت امیر به طرح این سوال پرداخت که کاربست مفهومی حقوق بشر در نهج البلاغه بر چه مبانی استوار است؟ در پاسخ این فرضیه مطرح شد که نگرش حضرت به حقوق بشر نه یک نگاه ابزار انگاری بلکه یک نگرش واقعی دین مدارانه معطوف به هدف بود که از طریق آن، شهروندان جامعه با حفظ حقوق خود و مشارکت در تمام مراحل تصمیم گیری و سرنوشت ساز، در جهت رشد و ارتقای خود و جامعه حرکت کنند. یافته های پژوهش نشان می دهد اولا حضرت امیر در نهج البلاغه اصل عدم تبعیض و برابری انسانها در تکالیف و مسئولیتهای اساسی را به دور از هرگونه تبعیضی از لحاظ نژاد، رنگ، جنسیت،وابستگی سیاسی یا موقعیت اجتماعی و دیگر ملاحظات مشابه به رسمیت شناخته است. تانیا بدنبال پاسخگویی به نیازهای عدالت جویانه و برابری حقوقی در چارچوب موازین دینی بوده است. ثالثا ترکیب آرمانی و انسانی از حقوق بشر در نهج البلاغه، حقوق بشر مغرب زمین را در معرض آزمونی بزرگ قرار داده است.

کلیدواژه ها:

رفع تبعیض ، حق حیات ، آزادی ، حقوق اقلیت ها