تبیین ساختارهای سلامت، رفاه و تامین اجتماعی شهروندان در نهج البلاغه

حق برخورداری از تامین اجتماعی و حق رفاه از مهم ترین حقوق انسان است. مساله تامین رفاه، سلامت و تامین اجتماعی از سیاست های اجتماعی اسلام می باشد. جامعه صالح و مبتنی بر ارزش های والای انسانی جامعه ای است که همه افراد در آن از مزایای نعمت های الهی، که برای بشر آفریده شده، برخوردار باشند و رفاه و سلامت، تعاون و تکافل اجتماعی در بین آنان حاکم باشد; زیرا هدف از زندگی اجتماعی، کمک افراد به همدیگر برای آسان تر شدن راه نیل به کمال است.با مطالعه نهج البلاغه، این مطلب دریافت می شود که حضرت علی (ع) همان گونه که برای حیات فردی افراد جامعه برنامه داشتند، در خصوص چگونگی زیست اجتماعی، تامین سلامت، رفاه ،تامین اجتماعی و همبستگی اجتماعی نیز برنامه دارند. روش انجام این مقاله توصیفی با استفاده از اسناد و مدارک دینی و قرآن و نهج البلاغه است. مهم ترین یافته های این تحقیق این است که هدف اساسی و اصلی حضرت علی(ع) از برنامه های اجتماعی، زمینه سازی و ایجاد بستری برای رشد و تعالی همه افراد جامعه به سوی کمال و سعادت حقیقی که همان قرب الی الله است می باشد.و از منظر سیره علوی، تامین سلامت و تامین اجتماعی حقی است همگانی که از سوی جامعه و حکومت به رسمیت شناخته شده و به وسیله راهبردهای سلبی و ایجابی برای حمایت از همه افراد جامعه به منظور تامین نیازهای عالی و غیرعالی حیات طیبه بخصوص به هنگام بحران تعبیه شده است. طبق تعبیر نهج البلاغه رفاه اجتماعی تعبیری است معطوف به وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که حفظ کرامت انسانی و مسئولیت پذیری افراد جامعه، در قبال یکدیگر و ارتقای توانمندی ها، از اهداف آن است.بنابراین، حکومت اسلامی باید حداقل تامین اجتماعی، رفاه و آسایش، خدمات اجتماعی، امنیت را برای مردم به صورت مستقیم و غیرمستقیم فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، رفاه ، سلامت اجتماعی ، تامین اجتماعی.