نماز عامل سلامت زیستی، روانی و اجتماعی

در مجموعه عبادات اسلامی، نماز برترین عبادت است که با عنوان عمود و ستون خیمه دین از آن یاد شده است. زیباترین مجموعه ای که خداوند، برای ذکر و یاد خود در اختیار بندگان قرار داده است. امام صادق (ع) در آخرین وصیت خویش می فرماید: به شفاعت ما خاندان نمی رسد کسی که نماز را سبک بشمارد و نماز را اول وقت نخواند. برخی از کارشناسان معتقدند نماز خواندن تنها غذای انسان نیست، بلکه جسم انسانها را نیز تقویت می کند و آنها را در مبارزه با مشکلات روزمره یاری می دهد. طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی، سلامت، حالت تندرستی کامل جسمانی، روانی و اجتماعی است و نه صرفا فقدان ضعف یا بیماری. از دیدگاه الگوی زیستی، روانی و اجتماعی سلامت چیزی است که فرد از طریق توجه به نیازهای زیست شناختی، روحی، روانی و اجتماعی آن را به دست می آورد. امروزه بر همگان روشن است که تامین نیازهای روانی و عاطفی در گرو معنویت و دین نهفته است. هدف این تحقیق، توجه دادن به حقیقت مهم است که عبادت های اسلامی فواید جسمی روشنی برای بدن انسان دارد. این پژوهش با تکیه بر مطالعات توصیفی تحلیلی و با استفاده از پژوهش کتابخانه ای ، به دنبال بیان تاثیرات مثبت حرکات نماز بر سلامت و بهبود عملکرد دستگاه های مختلف در بدن است. با نتایج بدست آمده می توان امیدوار بود که انگیزه نماز خواندن به خصوص در نسل جدید دانشجویان افزایش یابد.