نظریه عدالت، راهکار مبارزه با استبداد، استثمار و استحمار از منظر امیرمومنان علی(ع)

در طی اعصار متمادی، در مقابل نظام توحیدی و بندگان برگزیده خدا، مستکبران و ظالمان عالم قد برافراشته ند. استضعاف گرایی که زاییده خوی استکباری است، در بعد ملی و فرا ملیتی از استبداد (ضعف سیاسی-اجتماعی)، استثمار (ضعف اقتصادی) و استحمار (ضعف فرهنگی) نشات می گیرد. اسلام در مسیر حیات طیبه و معقول، در پی ساخت انسان و جامعه ای مسئول است که بر طبق فطرت الهی گام بردارد و با اجرای قسط و عدالت، خود و همنوعانش را از سیطره مستکبران خارج سازد و تحت حاکمیت و تربیت الله قرار دهد. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی کتاب شریف نهج البلاغه پرداخته است و عدالت محوری را راهکار نظری و عملی امیرمومنان علی(ع) برای مقابله با استبداد، استثمار و استحمار در تمام ابعاد آن دانسته است. با فهم، اجرا و بسط نظریه عدالت در مقام عمل، حقوق افراد به تناسب شایستگی و لیاقت شان حفظ می شود و کسی از حدود و حریم خویش تجاوز نخواهد کرد.

کلیدواژه ها:

نظریه عدالت ، استکبارستیزی ، عدالت سیاسی-اجتماعی ، عدالت اقتصادی ، عدالت فرهنگی ، امام علی(ع)