جلوه های حقوق بشر در نهج البلاغه

حقوق بشر اصطلاحی نسبتا جدید است که پس از تاسیس سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ میلادی و تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر به رسمیت شناخته شد و مورد توجه قرار گرفت ، حقوقی که انسان به طور ذاتی و فطری به واسطه انسان بودن از آن بهره مند می شود.مقوله ای که به توسعه و گسترش حقوق انسان در زمینه های مختلف اشاره دارد ، موضوع حقوق بشر در اسلام منصرف از تفاوت مبنایی حقوق بشر در اصول اعلامیه جهانی با حقوق بشر اسلامی و انطباق وجوه اشتراک و افتراق آن ، از مسائل بنیادین و اولیه است که به طور جامع و کامل و بر اساس کرامت انسانی در قرآن کریم و سیره نبوی و ائمه اطهار ( علیهم السلام ) به آن عنایت شده است .بدون تردید نهج البلاغه که مجموعه ای از سخنان برگزیده مولای متقیان است به بیان شیوا به حقوق نوع بشر و انسان پرداخته و از آنها حمایت نموده است ، در این مقاله خطبه ها ، نامه ها و کلمات قصار امیر مومنان در کتاب ارزشمند نهج البلاغه با موضوع حقوق انسان و افراد یا به تعبیری حقوق بشر که نشان دهنده اوج نگاه مکتب اسلام و مولی امیرالمومنین علی (ع) به جایگاه اشخاص است مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

حق ، حقوق بشر ، نهج البلاغه ، کرامت ، امام علی(ع)