واکاوی مدل ارتقا مشارکت اجتماعی سالمندان بر مبنای آموزه های مشارکت در نهج البلاغه

مقدمه : با عنایت به تغییرات ایجاد شده در ترکیب جمعیتی کشورها و حرکت به سمت پیری جمعیت شایسته است که برنامه ریزی لازم در خصوص تقویت کلیه ابعاد سلامت در سالمندان انجام پذیرد. یکی از ابعاد اصلی در سلامت انسان ، بعد اجتماعی می باشد. مشارکت اجتماعی از مفاهیم اصلی در سلامت بعد اجتماعی است . به منظور توسعه مشارکت اجتماعی سالمندان مدل پویایی سالمند ، در بستر جامعه و با سه بعد اصلی طراحی گردید.هدف : مطالعه حاضر در نظر دارد که به واکاوی ابعاد به دست آمده در مدل طراحی شده بر اساس آموزه های عنوان شده در نهج البلاغه بپردازد. مدل پویایی سالمند، با رویکرد گراندد تئوری و بر اساس مدل واکر و اوانت طراحی گردید. در این مطالعه به بررسی و مقایسه ابعاد مدل با روایت پرداخته شده است .نتیجه گیری :مقایسه ساختار به دست آمده از مدل و آموزه های موجود در روایات و نهج البلاغهحاکی از آن است که در متون اصیل اسلامی از ابتدا بر توسعه مشارکت تاکید شدهاست. تمرکز بر فرد و جامعه به عنوان ابزارهای قابل اطمینان برای ارتقا مشارکت ازوجوه مشترک می باشد.

کلیدواژه ها:

مشارکت اجتماعی ، سالمندی ، نهج البلاغه ، مشارکت ، مدل پویایی