واکاوی رابطه ی گناه و رزق با تکیه بر روایات امام علی (علیه السلام)

بر اساس آیات و روایات هر مصیتی که به انسان میرسد در گرو اعمال خویش است یکی از بدترین مصیبت ها فقر است که در منابع مختلف با تعبیر موت اکبر یاد شده است و قبر بهتر از فقر معرفی شده است. با توجه به شدت نکوهش فقر شناسایی عوامل فقر از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در دامنه ی مطالعاتی موسوعه الاحادیث العلویه از طرازنده مسند الامام علی (علیه السلام) از قپانچی و ختم کامل نهج البلاغه در دیدگاه امیرالمومنین (علیه السلام) به نقش گناه در بین تمام عوامل فقر تاکید شده است. گناه عامل کمبود روزی و زوال نعمت معرفی شده است. در بین گناهان به برخی از گناهان به صورت خاص به عنوان عامل کاهش رزق یاد شده است. این گناهان عبارتند از -۱ عدم پرداخت حقوق واجب الهی - زنا - ظلم - خیانت ۵ ناشکری و ناسیاسی ۶ ممانعت از قرض دادن خمیر نان - سوگند دروغ - عادت به دروغ گویی ۹ قطع صله ی رحم ۱۰ کثرت گوش کردن به موسیقی -۱۱ رد مرد ساءل در شب. نقطه مقابل گناه تقوا عامل افزایش رزق معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

گناه رزق تقوا ، فقر