تحلیل فقهی جنایت نظامی و پزشکی بر علیه بشریت

جنایت ، هر رفتار اعم از فعل یا ترک فعل است که بر آن عقوبت و یا قصاص مترتب می گردد. جنایت از دیدگاه شریعت بر دو قسم است : عام و خاص. جنایت عام یعنی فعل حرام چه بر نفس یا اعضای آدمی واقع شود و چه بر اموال و غیر اینها و هر چیزی که در شرع، گناه شمرده می شود. جنایت خاص ، قتل ، ضرب، جرح و قطع عضو را گویند. تقسیم بندی جنایات در اسلام به نام »جرایم علیه اشخاص« به دو قسم جرایم علیه تمامیت جسمانی افراد و جرایم علیه شخصیت معنوی افراد می باشد. یکی از جنایات در حقوق بین الملل کیفری ، »جنایات علیه بشریت « است که جنایات نظامی و پزشکی شاخه ای از آن جنایات است . در مورد جنایت نظامی و پزشکی بر ضد مردم، حکم عدم جواز و حرمت را با ادله شرعی مانند آیات » من قتل نفسا بغیر نفس اوفساد فی الارض فکانما قتل الناس جمیعا ومن احیاها فکانما احیا الناس جمیعا » ولا تقتلوا النفس التی حرم االله الا بالحق و قواعد فقهی مشهور مانند قاعده افساد فی الارض و »لاضر ولا ضرار« و »اتلاف« و »نفی سبیل «، و ادله عقلی مانند قبح ظلم و ستم ، بیان نمودهاند و قصاص، ضمان و جبران خسارات جانی و مالی را هم اثبات می شود. در تصمیمات سازمان ملل متحد تعهدات عام جامعه بین المللی در قبال نقض قواعد آمره مانند جنایات نظامی و پزشکی و لشکرکشی ، تصریح شده است و دولت مرتکب جنایت در قبال کل جامعه بین المللی مسئولیت بین المللی دارد و شورای امنیت می تواند رسیدگی به موضوعی را از دادگاه کیفری بین المللی تقاضا نماید. این مقاله به روش توصیفی - تحلیلی در مقام بیان تفصیلی مطالب است .

کلیدواژه ها:

جنایت ، بشریت ، حقوق بین الملل ، حقوق اسلامی ، نظامی ، پزشکی .