بررسی تاثیر امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو: یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی شده

سابقه و هدف: سالمندی فرایندی فیزیولوژیک است ، در این دوران با گذشت زمان و تاثیر عوامل محیطی ، شیوع بیماری ها به ویژه بیماری های مزمن افزایش می یابد. یکی از این بیماری ها دیابت است که اثرات منفی بر سلامت جسمی و روانی دارد و در نتیجه از کیفیت زندگی می کاهد. مسئله که امروزه در خصوص کیفیت زندگی مطرح می شود، امیدواری است . زیرا امیدواری می تواند روند رویاروریی با ناملایمات زندگی را آسان و ابعاد کیفیت زندگی را بهبود بخشد. امید درمانی براساس نظریه امید اشنایدر بنا شده است . این مطالعه با هدف تعیین تاثیر امید درمانی گروهی بر کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت ، انجام پذیرفت .مواد و روشها: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی ، شاهدار تصادفی شده با طرح پیش آزمون و پس آزمون در دو گروه شاهد و مداخله طراحی گردید. زنان سالمند واجد شرایط از درمانگاه دیابت به صورت در دسترس انتخاب شدند و با بلوک تصادفی شده در دو گروه مداخله (۲۰ نفر) و شاهد (۲۰ نفر) قرار گرفتند. آموزش امید درمانی گروهی در ۸ جلسه دو بار در هفته و به مدت ۹۰ دقیقه برای گروه مداخله انجام گرفت . پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی توماس((DQOL در دو گروه قبل ، بلافاصله و یک ماه پس از مداخله اندازهگیری شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمون من ویتنی ، فریدمن ، ویلکاکسون و نرم افزار SPSS نسخه ۱۶و ۰۵/۰ P< انجام شد.یافته ها: مقایسه میانگین کیفیت زندگی در مرحله قبل از مداخله ، در دو گروه اختلاف آماری معناداری نشان نداد (۴۷۲/۰.(P= اما بلافاصله بعد از انجام مداخله و یک ماه پس از انجام مداخله در دو گروه اختلاف آماری معناداری را نشان داد (۰۰۱ /۰.(P= براساس نتایج مطالعه حاضر میانگین کیفیت زندگی گروه شاهد در دو مرحله پایان مداخله و یک ماه پس از انجام مداخله کم تر از گروه مداخله بود.استنتاج: نتایج پژوهش نشان داد امید درمانی گروهی بر بهبود کیفیت زندگی زنان سالمند مبتلا به دیابت نوع دو موثر است .

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، امید ، گروه درمانی ، سالمند ، دیابت