مطالعه و فراتحلیلی بر اضطراب و اختلالات آن به عنوان عوامل خطر برای افکار و رفتارهای خودکشی

خودکشی (به انگلیسی : ( Suicide عملی عمدی است که باعث مرگ فرد می شود. خودکشی پدیده پیچیدهای است و می تواند علل گوناگون و پیچیدهای داشته باشد. ناامیدی ، اختلالات روانی (نظیر افسردگی ، اختلال دوقطبی ، اسکیزوفرنی ، اختلال طیف اوتیسم )، اختلات فیزیکی (مانند سندرم خستگی مزمن )، شکست عشقی ، اعتیاد به الکل ، سوء مصرف مواد یا دارو، می توانند به خودکشی ربط داشته باشد و ثابت شده که این عوامل فرد را بیشتر در معرض خودکشی قرار می دهد. اغلب ، عوامل استرس زا مانند مشکلات مالی ، مشکلات شغلی ، مشکلات تحصیلی یا مشکلات ارتباط بین فردی (مانند طلاق یا قطع رابطه )، آزار دیگران یا قلدری نیز ممکن است در این میان نقش داشته باشند. اگرچه خودکشی یک بیماری نیست ، رفتار خودکشی که شامل خودکشی و اقدام به خودکشی می شود، یک مشکل مهم بهداشت عموم ی است . خودکشی یکی از علت های مرگ ومیر در سراسر جهان می باشد. هر مرگ به واسطه خودکشی نشان دهنده یک تراژدی فردی است . در این میان خودکشی در بین نوجوانان یکی از چالش برانگیزترین موضوعات عصر حاضر است . عوامل خودکشی در نوجوانانی با عوامل خودکشی بزرگسالان تفاوت چشمگیری دارد. با پدید آمدن افکار خودکشی و طراحی برنامه ای برای اجرای آن، فرد در معرض خطر شدیدی جهت اجرای این برنامه قرار می گیرد. در این مرحله نیز،مجددا مسائل فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی معتددی درگیر می شوند. برای مثال، اگر در جامعه ، برنامه ای برای غربالگری افراد در معرض خطر وجود داشته باشد، می توان فردی را که دارای افکار خودکشی است و یا برای انجام آن طرحی را تهیه نموده است ، در مراحل اولیه شناسایی و با ارائه خدمات مشاورهای و درمان ی مطلوب، وی را از انجام این عمل برحذر داشت . به طور کلی افکار و رفتارهای خودکشی از مشکلات بهداشت عمومی بسیار شایع با عواقب مخرب هستند. نیاز فوری به بهبود درک ما از عوامل خطر برای خودکشی برای شناسایی اهداف مداخله موثر وجود دارد. هدف از این فراتحلیل بررسی میزان و کاربرد بالینی اضطراب و اختلالات آن به عنوان عوامل خطر برای افکار خودکشی ، اقدام و مرگ بود.

کلیدواژه ها:

خودکشی ، اضطراب ، عوامل خطر ، متاآنالیز.