بررسی نقش مدرسه و والدین در ایجاد حس کنجکاوی و پرسشگری در دانش آموزان ابتدایی و اهمیت آن

کنجکاوی و پرسشگری از مهم ترین ویژگی های طبیعی انسان به شمار می آیند که به ویژه در دوران کودکی نقشی کلیدی در رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی او ایفا می کنند. دوران ابتدایی به عنوان یکی از حساس ترین و شکل دهنده ترین مراحل زندگی هر فرد، فرصتی بی نظیر برای تقویت این ویژگی ها فراهم می آورد. کودکان در این سن به دلیل ذهنی پرسشگر و نگاهی کنجکاو به جهان اطراف، در پی فهم و کشف قوانین، پدیده ها و مفاهیم جدید هستند. بهره گیری از این انگیزه درونی می تواند زمینه ساز پرورش تفکر خلاق، یادگیری عمیق تر و توانایی حل مسائل در آینده باشد. نقش والدین و مدرسه در این فرآیند، غیرقابل انکار است. خانواده به عنوان نخستین محیط تربیتی، تاثیر چشمگیری بر شکل گیری نگرش ها و رفتارهای کودک دارد. والدین با ایجاد فضایی حمایتی و تشویق به طرح سوالات، می توانند حس امنیت و اعتماد به نفس لازم برای جست وجوی دانش را در کودکان تقویت کنند. در مقابل، مدرسه به عنوان دومین نهاد تربیتی، نقشی مکمل و تکمیلی دارد. معلمان با بهره گیری از روش های تدریس نوآورانه و ایجاد فرصت های مشارکتی، می توانند زمینه ای را فراهم آورند که کودکان نه تنها پاسخ سوالات خود را بیابند، بلکه مهارت طرح پرسش های جدید را نیز بیاموزند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی نقش مدرسه و والدین در ایجاد حس کنجکاوی و پرسشگری در دانش آموزان ابتدایی و اهمیت آن پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که والدین و مدرسه به عنوان دو نهاد اصلی تربیتی، نقش اساسی در تقویت حس کنجکاوی و پرسشگری دانش آموزان ابتدایی دارند و ایجاد محیطی امن، حمایت گر و خلاق می تواند زمینه ساز رشد تفکر نقادانه، خلاقیت و یادگیری عمیق در کودکان شده و آن ها را برای مواجهه با چالش های آینده آماده سازد.

کلیدواژه ها:

کنجکاوی ، کاوش ، پرسشگری ، مدرسه ، دانش آموزان