رشد، ترکیب بدن و تغییرات اسیدهای چرب در تاسماهی سیبری در دوره گرسنگی و غذادهی مجدد؛ اثر سطوح مختلف ماکرونوترینت
محل انتشار: فصلنامه علوم و فنون شیلات، دوره: 7، شماره: 3
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 21
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JFST-7-3_002
تاریخ نمایه سازی: 28 آذر 1403
چکیده مقاله:
اهداف: هدف این مطالعه، بررسی اثر ترکیب ماکرونوترینت جیره (دو سطح پروتئین ۴۴ و ۳۸% به همراه دو نسبت کربوهیدرات به چربی ۱/۴ و ۳) به منظور دست یابی به چگونگی تغییرات رشد، ترکیب بدن و اسیدهای چرب در بدن تاسماهی سیبری (Acipenserbaerii, Brandt, ۱۸۶۹) طی گرسنگی و غذادهی مجدد بود.
مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در مرکز تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر با طرح کلی کاملا تصادفی برنامه ریزی و اجرا شد. ۳۶۰قطعه بچه تاسماهی سیبری (با وزن اولیه ۵±۳۰گرم)، به طور تصادفی در ۲۴عدد تانک ۵۰۰لیتری (۱۵قطعه در هر تانک) (۱۵عدد ماهی در هر تانک) با حجم آبگیری ۴۰۰-۳۵۰لیتر توزیع شد. تاسماهیان با ۴ جیره پروتئین ۳۸%- نسبت کربوهیدرات: چربی ۳ (LP-St)، پروتئین ۴۴%- نسبت کربوهیدرات: چربی ۳ (HP-St)، پروتئین ۳۸%- نسبت کربوهیدرات: چربی ۱/۴ (LP-L) و پروتئین ۴۴%- نسبت کربوهیدرات: چربی ۱/۴ (HP-L) تغذیه شدند. بچه ماهیان به مدت ۳ هفته در حد سیری ظاهری تغذیه شدند، سپس دو هفته گرسنه مانده و مجددا ۵ هفته غذادهی شدند. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۲ و توسط آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون دانکن تحلیل شدند.
یافته ها: رشد جبرانی در هیچ کدام از تیمارها حاصل نشد. در گروه شاهد بهترین رشد در تیمار HP-L مشاهده شد، در حالی که بعد از غذادهی مجدد تیمار HP-St بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را داشت.
نتیجه گیری: ترکیب جیره بر اسیدهای چرب SFA، MUFA و PUFA تاثیر دارد، در حالی که اعمال دو هفته گرسنگی تنها باعث افزایش جزئی در ترکیب MUFA شده و بر دیگر اسیدهای چرب تاثیری ندارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سیده صدیقه بابایی
Natural Resources & Environment Department, Agriculture Faculty, Shiraz University, Shiraz, Iran
عبدالمحمد عابدیان کناری
Aquaculture Department, Natural Resources & Marine Sciences Faculty, Tarbiat Modares University, Noor, Iran
مهدی هدایتی
Cellular & Molecular Research Center, Research for Endocrine Sciences Institute, Shahid Beheshti University of Medical Sciences, Tehran, Iran
محمدعلی یزدانی ساداتی
Agricultural Research, Education & Extension Organization, Caspian Sea Sturgeon Institute, Rasht, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
