اجزای کارآیی در زیربخش ماهیگیری ایران

مصرف آبزیان در ایران کمتر از نصف میانگین جهانی است و این در حالی است که هم از نظر دسترسی به آب های آزاد و هم منابع آبی داخلی، ایران در زمره کشورهای مستعد برای افزایش تولید آبزیان بوده است. هدف این تحقیق اندازه گیری کارآیی فنی، مدیریتی و مقیاس شیلات کشور و بررسی امکان افزایش تولید از طریق افزایش کارآیی است. بدین منظور کارآیی های مذکور در طول سال های ۱۳۸۰ تا ۱۳۹۰ با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها و الگوی نهاده محور محاسبه شده و روند مربوط به هر یک از این اجزا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد میانگین کارآیی فنی، مدیریتی و مقیاس به ترتیب ۰/۸۹، ۰/۹۷ و ۰/۹۱ بوده است. با توجه به نتایج بالاترین میزان کارآیی مربوط به کارآیی مدیریتی بوده است که نشان از توان بالای مدیریتی در این بخش است. همچنین کمترین کارآیی مربوط به کارآیی فنی بوده است. بنابراین سازمان های مربوطه می توانند با سرمایه گذاری مناسب به منظور افزایش سهم صید صنعتی و همچنین بزرگ ترکردن واحدهای صیادی به طور هم زمان هم کارآیی فنی و هم کارآیی مقیاس را بهبود بخشند. نتایج همچنین نشان داد در اکثر سال ها بازده فزاینده نسبت به مقیاس وجود داشته است. بنابراین اگر واحدهای صیادی به طور متناسب ظرفیت تولیدی خود و سایر نهاده های لازم را افزایش دهند، مقدار تولید آنها با نسبت بیشتر افزایش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

Fisheries ، Efficiency ، Iran ، شیلات ، کارآیی ، ایران