بررسی اثر گلوتارآلدئید بر رهایش پلی ال لایزین از فیلم ژلاتین استخراج شده از پوست تاسماهی سیبری (Acipenser baerii, Brandt, ۱۸۶۹)

این پژوهش به منظور بررسی خواص مکانیکی و فیزیکی فیلم­های ژلاتین ماهی و تاثیر عامل شبکه­ساز گلوتارآلدئید بر کنترل رهایش عامل ضد میکروب پلی­ال­لایزین طراحی و اجرا شد. در این پژوهش تهیه فیلم به روش کاستینگ  (casting)انجام گرفت و به فیلم تهیه شده از ژلاتین ماهی، ۰۵/%۰ گلوتارآلدئید(glutaraldehyde)  و ۰۵/۰% پلی­ال­لایزین اضافه شد. نتایج نشان داد افزودن گلوتارآلدئید به فیلم ژلاتین ماهی موجب افزایش مقاومت کششی (۸۰/۶ مگاپاسکال)، کاهش حلالیت (۵۱/۳۸ %)، کاهش رطوبت (۰۵/۸ %)، کاهش نفوذپذیری به بخار آب (۰۳/۲ گرم، میلی متر/ساعت، میلی­متر مربع کیلو پاسکال)، افزایش تراکم و انسجام و ایجاد سطحی صاف و بدون خلل فرج با توجه به تصاویر SEM گردید. همچنین رهایش پلی­ال­لایزین از بیوپلیمر حاوی کراسلینکر (crosslinker) یا عامل شبکه­ساز گلوتارآلدئید به دلیل ایجاد اتصالات عرضی و به دام افتادن آن، آهسته­تر و مداوم­تر بود. با توجه به خصوصیات مکانیکی و فیزیکی فیلم­های تولید شده و پایداری و کنترل رهایش ترکیب ضدمیکروبی پلی­ال­لایزین، بنظر می­رسد فیلم­های حاوی ۰۵/۰ %عامل شبکه­ساز گلوتارآلدئید می­توانند در جهت ماندگاری محصولات فاسدشدنی پیشنهاد شوند.

کلیدواژه ها:

Fish gelatin ، Glutaraldehyde ، Crosslinking agent ، Antimicrobial film ، Siberian sturgeon ، ژلاتین ماهی ، گلوتارآلدئید ، عامل شبکه ساز ، فیلم ضدمیکروبی ، تاسماهی سیبری