تاثیردورههای گرسنگی برشاخصهای خونی استرس درتاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus)

تاثیر دورههای گرسنگی بر پاسخهای فیزیولوژیک ازطریق شاخصهای استرس (سطوح گلوکز، کورتیزول و نیز آنزیمهای کبدی) درتاس ماهی ایرانی،Acipenser persicus، با وزن متوسط ۲۸/۰± ۰۶/۱۰۸ گرم و در شرایط پرورشی یکسان به مدت ۸ هفته بررسی شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملا تصادفی با پنج گروه آزمایشی و در سه تکرار شامل گروه کنترل (بدون دوره گرسنگی) و تیمارهای یک، دو، سه و چهار هفته گرسنگی، و چهار هفته غذادهی در حد اشتها پس از دوره گرسنگی بود. سطوح گلوکز و کورتیزول پلاسما در طول گرسنگی و تغذیه مجدد نسبت به گروه شاهد تغییر معناداری نیافت (۰۵/۰p>) که نشانگر توانایی بالای این گونه در حفظ گلوکز خون در طی دورههای مختلف گرسنگی و بازیابی مقادیر پلاسمایی گلوکز خون پس از تغذیه مجدد بود. درحالی که سطوح آنزیمهای کبدی پلاسما شامل AST، ALT و ALP در تیمارهای گرسنگی نسبت به شاهد، افزایش معناداری را نشان داد، به طوری کهپس از تغذیه مجدد در تیمارهای گرسنگی کاهش و به حد تیمار شاهد رسید. با توجه به نقش آنزیمهای کبدی در گلوکونئوژنز و با در نظر گرفتن ثابت ماندن گلوکز و کورتیزول پلاسما طی دورههای گرسنگی، به نظر میرسد که آنزیمهای کبدی در ثابت نگه داشتن قند خون طی دوران گرسنگی، نقش مهمی را دراین ماهی ایفا میکنند.

کلیدواژه ها:

Persian sturgeon ، Starvation ، cortisol ، glucose ، hepatic enzymes ، تاسماهی ایرانی ، محرومیت غذایی ، گلوکز ، کورتیزول ، آنزیم های کبدی