رهیافت هایی جهت اجرای اصول هویت هنر اسلامی در خانه ایرانی (نمونه موردی شهر تبریز)

چندی است که بحث هویت، یکی از بحث های اصلی در محافل علمی و فرهنگی کشورمان گردیده است، بسیاری از این مباحث به دنبال تکه های گم شده هویتی از دست رفته بوده و سعی در ارائه هر چه بیشتر راهکارهای تئوریک برای جلوگیری از بحران هویت دارند.با بررسی میتوان فهمید که معماری ایرانی دارای ویژگیهای منحصر به فردیست، از جمله نمای ساده ساختمانهای دوره قاجار و یا وجود طرح های دلباز با رعایت اصول محرمیت در ساختمانهای بیرونی و اندرونی که در همگی آنها ارزش های قابل توجهی از هنر وابسته به معماری به چشم می خورد و یا ساختمان سازی دوره ی پهلوی اول که از تلفیق معماری سنتی و معماری کشورهای همجوار شمال شرقی پیروی می کند، همچنین دوره پهلوی دوم از جهت طرح و اجرا که به سمت شیوه سازی غربی و در مواردی بی اصول سوق داده شد. در این پژوهش تلاش شده تا طرح ساختمانهای بیرونی و اندرونی و آموزه های نماسازی و ساختمانسازی آن در دوره های قاجار و سپس رهیافت های آن در معماری دوره ی معاصر، از پهلوی به این سو و اثر معماری بی هویت ساختمان سازی های معاصر مورد توجه قرار گیرد. نتایج این مطالعه نشانگر اینست که بسیاری از عناصر زیبایی شناختی هنر ایرانی- اسلامی طرح ارائه شده، با مخاطبان امروزی ارتباط برقرار کرده و در شکل دهی هویت ایرانی- اسلامی، محصولی موثر خواهند بود.

کلیدواژه ها:

هویت ، اندرونی و بیرونی ، معماری ایرانی- اسلامی ، خانه های سنتی