شاخص های تغذیه ای، رشد و ترکیب شیمیایی بدن میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) تغذیه شده با جیره های حاوی همبندهای مختلف

در این مطالعه تاثیر استفاده از سه ماده همبند شامل نشاسته ذرت، کربوکسی متیل سلولز  (CMC)و اوره فرمالدهید (UFA) (حاوی ۴۲ درصد کنجاله سویا) در مقایسه با یک جیره غذایی تجاری بر عملکرد رشد، پایداری پلت و ترکیب شیمیایی بدن میگوی سفید غربی بررسی شد. میگوهای وانامی با میانگین وزن اولیه ۷۳/۰ گرم در ۱۲ عدد مخزن مدور ۳۰۰ لیتری ذخیره و به مدت ۵۲ روز با جیره های آزمایشی تغذیه شدند. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی با ۴ تیمار و ۳ تکرار در هر تیمار انجام شد. زیست سنجی میگوها در دو دوره ۱۵ و یک دوره ۲۱ روزه انجام شد. در پایان آزمایش نتایج نشان داد میانگین وزن نهایی میگوهای تغذیه شده با همبند اوره فرمالدهید (UFA) به طور معناداری کمتر از سایر تیمارها است (۰۱/۰(p<. ضریب رشد ویژه SGR)) در هر سه دوره (۰۵/۰(p< و در کل دوره (۰۱/۰(p< به طور معناداری تحت تاثیر نوع بایندرها قرار گرفت و در کل دوره آزمایش، کمترین ضریب رشد ویژه (SGR) در تیمار UFA و بیشترین آن در میگوهای تغذیه شده با تیمار شاهد مشاهده شد. مقایسه آماری نتایج سنجش ترکیبات شیمیایی بدن میگوهای آزمایش شده نشان داد تیمارهای آزمایشی تاثیر معناداری بر درصد پروتئین و چربی خام لاشه های میگوها ندارد. در مجموع با توجه به نتایج پایداری جیره ها، عملکرد رشد و تغذیه ای و همچنین ترکیبات شیمیایی میگوهای تغذیه شده با همبندهای مختلف می توان گفت نشاسته ذرت همبند مناسبی برای ساخت جیره این میگو می باشد.

کلیدواژه ها:

Whiteleg shrimp ، Binder ، Growth ، Chemical composition ، Nutrition ، میگوی سفید غربی ، همبند ، رشد ، ترکیب شیمیایی ، تغذیه