"بررسی اثرات طراحی راه های سبز برتوسعه پایدار"

در دهه های اخیر پیشرفت های روزافزون تکنولوژی ، رشد جمعیت و تغییرات آب و هوایی منجر به ایجاد مشکلاتی در حوزه ی محیط زیست شده و اکولوژی کره زمین به عنوان ضرورتی انکارنشدنی مطرح شده است . از طرفی دستیابی به محیط زیست سالم در هر کشوری در راستای اهداف توسعه پایدار و بالا بردن سطح ارتقا کیفیت زندگی شهروندان از ضروریات می باشد. آنچه در شهرهای جدید حاصل شده کاربری های مجزا، پارک های مجزا و سیستم خیابان های سلسله مراتبی و برنامه ریزی کاربری زمین است که توسط خیابان ها و سیستم زیر ساختارهای ساخت و ساز و خدمات تعریف می شوند. زیرساختار به معنی فرآیند ایجاد اصولی تسهیلاتی است که ادامه حیات یک جامعه و رشد جمعیتی آن، بدان وابسته است ، می باشد. راه های سبز مسیرهایی هستند که انسجام محیط زیست را در زیرساختار شهری حفاظت کرده و به عنوان زیر ساختارهای سبز شهری نقش مهمی در توسعه پایدار شهرها بازی می کنند. امروزه رشد جمعیت تعارضاتی میان توسعه شهر و پایداری ایجاد کرده است که ایجاد و گسترش راه های سبزمی تواند این تعارضات را کاهش داده و کیفیت زندگی در شهرها را افزایش دهد. در این راستارویکرد توسعه پایدار و شاخص های توسعه پایدارکه شامل شاخص های زیست محیطی و اجتماعی و اقتصادی می باشند مورد بررسی قرار گرفته است . این پژوهش با هدف دستیابی به مدل مفهومی سبزراه پایدار انجام شده که با بررسی تجارب جهانی و جمع بندی نتایج به دست آمده، مدل مورد نظر ارائه و در آخر روند برنامه ریزی سبزراه های شهری تدوین می گردد.

کلیدواژه ها:

طراحی سبز ، راه های سبز ، توسعه پایدار