نقش مواد تغییر فاز دهنده در کاهش مصرف انرژی در ساختمانها

یکی از روشهای آینده نگر جذب انرژی حرارتی و رهاسازی آن در زمان مورد نیاز، استفاده از مواد تغییر فاز دهنده که با عنوان PCM شناخته شده، در پوشش ساختمان است . ذخیرهسازی انرژی حرارتی بسیار بالا (TES) مواد، فناوری است که بر کارایی انرژی یک ساختمان با کمک به استفاده از منابع در محل و کاهش بارهای سرمایشی یا گرمایشی تاثیر می گذارد. با این حال، در حال حاضر، بسیاری از سیستم های ذخیره سازی انرژی حرارتی در حال ظهور هستند و در ساخت مجموعه ها و ساختمانها مشارکت دارند. اما استفاده از نوع مناسب ذخیرهسازی انرژی حرارتی در یک ساختمان و آب و هوای خاص نیاز به شناخت خواص آنها دارد. این پژوهش با هدف ارائه یک بازنگری کامل از طیف گستردهای از فناوریهای ذخیرهسازی انرژی حرارتی از جمله کاربرد بالقوه آنها در ساختمانها است . به طور خاص این پژوهش پیشنهاد می کند که ادغام مواد تغییر فاز دهنده در سیستم های لعابدار به مقدار زیادی ظرفیت حرارتی و عملکرد حرارتی پنجرهها را در شرایط آب و هوایی متفاوت بهبود می بخشد. نتایج تولید شده توسط نرم افزار مدلسازی انرژی eQUEST میزان بهرهوری راتقریبا ۲۵% در کاهش بار سرمایشی در تابستان و کاهش ۱۰ درصدی بار گرمایشی در طول زمستان نشان می دهد. علاوه بر این ، استفاده از مواد تغییر فاز دهنده در سیستم لعاب باعث کاهش پدیده رسانایی حرارت از طریق پنجرهها می شود. نتایج این پژوهش بیانگر تاثیر مواد تغییر فاز دهنده به عنوان یک سیستم ذخیره انرژی حرارتی در ساختمان برای افزایش بازده انرژی و تنظیم حرارتی ساختمان است .

کلیدواژه ها:

مصرف انرژی ، مواد تغییر فاز دهنده ، بهرهوری انرژی ، اقلیم گرم و خشک ، ذخیرهسازی انرژی حرارتی