برنامه ریزی مشارکتی از منظر اجتماعی و اقتصادی

مشارکت اجتماعی و شهروندی در سال های اخیر هم از جنبه نظری و هم از بعد عملی بسیار مورد توجه بوده است . بسیاری از جوامع تلاش می کنند تا به منظور دستیابی به پایداری، اثربخشی سیاست ها و توسعه همه جانبه ، حس مشارکت ، مشورت و گفت وگو را میان شهروندان تقویت کنند.دیدگاه های متفاوتی در مورد امکانات و محدودیت های این طرز تفکر وجود دارد. نظریه های برنامه ریزی با پیش زمینه حمایت از دموکراسی مشارکتی همواره در تقابل با دیدگاه گروهی قرار دارد که بر نیمه تاریک برنامه ریزی و تمرکز قدرت تاکید می ورزند. موج دراماتیک بازسازی شهری در سراسر کره زمین در طول دهه ۱۹۸۰ آشکار گردید. به دنبال بحران مدلهای توسعه ملی گرای ارضی ، فروپاشی سوسیالیسم دولتی و پس از آن تشدید ادغام برنامه ریزی جهانی ، شاهد انواع تحولات متناقض شهری بودیم . علل ، خطوط، زمینه ، ارتباطات و پیامدهای چنین تحولات به طور گسترده ای مورد بحث قرار گرفته و اثرات گیج کننده ای در طول ده های بحران مالی و برنامه ریزیی جهانی ۲۰۰۰ و ۲۰۱۰ باقی گذاشته است .در این مجال مقایسه ای بر برنامه ریزی مشارکتی و برنامه ریزی سوسیالیستی و متمرکز صورت گرفته است . این تحقیق از نوع بنیادی -اکتشافی است که در انجام آن از روشی توصیفی -تحلیلی ژرفانگر مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی استفاده گردیده است .

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، برنامه ریزی مشارکتی ، برنامه ریزی متمرکز ، دیدگاه سوسیالیستی ، منظر اجتماعی و اقتصادی