بازآفرینی بافت های فرسوده شهری با رویکرد جذب اعتماد و مشارکت شهروندی (نمونه پژوهش : شهرک سعدی شیراز)

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه بین بعد مشارکت از سرمایه اجتماعی با بازآفرینی بافت فرسوده شهری می باشد. علت این انتخاب آن است که هم اکنون شهرهای جدید و مساله برنامه ریزی آن ها از چالش های اصلی نظام برنامه ریزی شهری و منطقه ای کشور می باشد .بدین ترتیب در این پژوهش هدف اصلی ، بررسی ارتباط بین سرمایه اجتماعی و بازآفرینی شهری می باشد .بعد ذهنی کیفیت زندگی شهری مترادف با میزان رضایتمندی، اعتماد و مشارکت شهروندان از عوامل مختلف موثر در همراهی با ابعاد پروژه های شهری مانند عوامل کالبدی، اجتماعی ، اقتصادی و غیره می باشد. نتایج حاصل از این پژوهش وجود ارتباط بین میزان سرمایه اجتماعی و مشارکت در بازآفرینی شهری را تایید می نماید .همچنین ارتباط قابل ملاحظه ای نیز اعتماد و مشارکت شهروندی دیده شد . بدین ترتیب میتوان اظهار داشت که توجه به ابعاد اجتماعی و برنامه ریزی جهت ارتقاء سرمایه اجتماعی با توجه به تاثیر مثبت بر موفقیت بازآفرینی شهری می تواند به عنوان یک راهکار برنامه ریزانه در نظام برنامه ریزی بافت های فرسوده به کار گرفته شود .هرچند این نتیجه به لحاظ علمی قابل تعمیم به شهرهای دیگر نیست ، لیکن با توجه به مشابهت های زیاد بین شهرهای جدید ایران، می توان انتظار داشت که این نتیجه در جاهای دیگر نیز تکرار شود.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، اعتماد اجتماعی ، مشارکت شهروندی ، بافت های فرسوده ، بازآفرینی شهری ، بافت فرسوده شهرک سعدی