ساخت و ساز پایدار در ارتباط با معماری بومی اقلیم گرم و خشک

توسعه پایدار، از جمله مفاهیمی است که امروزه توجه بسیاری از صاحبنظران مجامع علمی را به خود جلب نموده است. معماری پایدار به عنوان یکی از گزینه های موثر در عوامل توسعه پایدار نقش اساسی در شکل گیری آن دارد که از طریق ویژگی های منحصر به فرد آن ضمن توجه به مسائل زیباشناختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه نیز بوده است. فنون و قواعد به کار رفته در این معماری بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را به وضوح دارد. این مقاله به طور خاص اقلیم گرم و خشک ایران را مورد بررسی قرار خواهد داد که پس از بررسی عوامل توسعه و معماری پایدار به شناخت تیپولوژی های موثر در معماری بومی آن اقلیم می پردازد و در انتها راهکارهایی به جهت بهینه سازی و طراحی همساز با اقلیم از منظر توسعه پایدار ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

معماری ، اقلیم ، توسعه پایدار ، گرم و خشک