نقش عوامل کالبدی در هویت بخشی شهر های ایرانی – اسلامی

زیبایی از ذات هستی زیستی و اجتماعی انسان سرچشمه گرفته و به همین دلیل لازمه سعادت و تعالی زندگی فردی واجتماعی است. از اینرو انسان، همیشه و در همه جا، در جستجوی زیبایی و خلق زیبایی است و زیبا خواهی و زیبا دوستی بخشی از سرشت و سرنوشت آدمی است. بنابراین با درک مکان و هویت فضاست که دلبستگی و تعلق خاطر به محیط شهری شکل می گیرد.نکته مهم در زیبایی شناسی شهری این است که زیبایی موضوعی است ذهنی و نه عینی و درعین حال پویا، هر فرد بر اساس سلیقه شخصی خود ممکن است چیزی را زیبا بداند و تمایز بین زیبایی هنری و زیبایی طبیعی در این است که زیبایی طبیعی آن نوع از زیبایی است که بطور طبیعی زیبا و مورد پسند می باشد. معیارها با نیازها و انگیزه های اساسی زیبایی شناسی نوع انسان سر و کار دارند و از ساختار و عملکرد مشترک ذهن آدمی و فرهنگ مشترک انسان سرچشمه می گیرند.محیط زندگی انسان نیازمند نظم و هماهنگی است. نظمی که برای دنیای بیرونی و زندگی درونی انسان، معنا، ارزش و جاذبه به همراه داشته باشد.بنابراین شهری زیباست که براساس شرایط محیطی و نیازهای انسانی به صورت منطقی و متناسب شکل گرفته باشد. پاسخگوی نیاز شهروندان بوده و به کیفیت زندگی و روح انسان احترام گذاشته شود. و در این صورت شهر به مکانی برای همه افراد جامعه مبدل می شود، که هر فرد با حضور در آن، احساس تعلق داشته و به نوعی شهر را از آن خود می داند و با چنین دیدگاهی به شهر برای هر چه بهتر شدن آن در همه زمینه ها همواره کوشا خواهد بود.همچنین توجه به شهروندان و پاسخگویی به نیازهای آنان موجب ارتقای حس تعلق و خاطره انگیزی و در نهایت احساس آرامش و آسایش، زیبایی و لذت بصری در جامعه می شود..

کلیدواژه ها:

هویت شهری ، جنبه های زیباشناختی ، ارتقای حس تعلق ، فضای شهری