تاثیر قرآن و احادیث بر شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی به عنوان بزرگ ترین حماسه ملی ایران، علاوه بر حفظ و احیای هویت فرهنگی ایرانیان، بازتاب دهنده مفاهیمدینی و اخلاقی اسلام نیز هست. این پژوهش با هدف تبیین چرایی ورود آموزههای قرآنی و حدیث بر شاهنامه فردوسی نظیرتوحید و عدالت وسایر اصول اخلاقی پرداخته شده و به تبیین چگونگی ورود مفاهیم اسلامی مانند عدالت، توحید، و اصولاخلاقی به این اثر می پردازد. فردوسی در دوره ای میزیست که ایرا ن تحت تاثیر اسلام قرار گرفته بود و با بهره گیریهوشمندانه از آموزه های اسلامی، توانست پیوندی عمیق میان ارزش های دینی و هویت ملی ایجاد کند . تحلیل اشعار ونمونه های حماسی در این مقاله نشان میدهد که فردوسی از مضامین دینی نه تنها برای تقویت محتوای حماسی شاهنامه،بلکه برای برجسته کردن فضایل اخلاقی و عدالت محوری در حکومت ها استفاده کرده است. نتیجه پژوهش بیانگر آن است کهشاهنامه فردوسی به واسطه این پیوند مفاهیم دینی و ملی، اثری جاودانه و جامع است که هم نماینده فرهنگ ایرانی و هماسلامی به شمار می رود .

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، آموزه های قرآنی ، حدیث ، فرهنگ ایرانی