پیدایش و تحول زبان دری در ایران: از زبان درباری ساسانیان تا هسته مرکزی فارسی نوین

زبان فارسی، به عنوان گنجینه ای غنی از تاریخ و فرهنگ ایران، ریشه های عمیقی در بطن تاریخ دارد. اینزبان که در طول سده ها دچار تحولات متعددی شده است، همواره ابزاری برای بیان اندیشه ها و انتقالبوده است. بر اساس منابع تارییخیهویت ملی و فرهنگ ، زبان فارسی از دوران ساسانیان با لهجه دری بهشکل امروزی نزدیک شده و ریشه های آن به پیش از دوران هخامنشیان باز می گردد .این پژوهش به بررسیتاریخچه زبان فارسی، به ویژه در دوران ساسانیان و هخامنشیان، می پردازد و به پرسش هایی نظرت آغاز وپیدایش زبان دری، اهمیت پاسداشت زبان فارسی و تاثیر تاریخ و اجتماع بر سبک های ادبی این زبان پاسخمی دهد . سوال اصلی تحقیق این است که آغاز و پیدایش زبان دری به عنوان هسته اصلی زبان فارسی نوین،در چه دورهای از تاری خ ایران شکل گرفته و چه عواملی در شکل گیری و گسترش آن موثر بوده اند؟فرضیه اصلی این پژوهش بر این مبنا استوار است که زبان دری در دوران ساسانیان به عنوان زبان رسمی ودرباری این سلسله، به تدریج شکل گرفته و با تاثیرپذیری از زبان های پارسی باستان و زبان های محلی دیگر،به هسته اصلی زبان فارسی نوین تبدیل شده است. عوامل مختلفی از جمله موقعیت جغرافیایی ایران،با سایر اقوام و تحولات سیاسی در شکلیتعاملات فرهنگی و گسترش زبان دری نقش داشته اند.

کلیدواژه ها:

زبان فارسی ، فارسی دری ، فرهنگ ، ساسانیان ، پهلوی ، ملت