غمگرایی در اشعار کلیم کاشانی

کلیم کاشانی، شاعر برجسته دوران صفویه می باشد. او در سروده های خود به زیبایی احساسات عمیق و تجربیات دشوار زندگی را بهتصویر می کشد. بسیاری از اشعار او حاوی مضامین اندوه، ناامیدی و تنهایی است که با زبانی ساده و در عین حال تاثیر ذار بیان شده اند.او از شاعران سبک هندی است و توانسته با استفاده از استعارات و تشبیهات زیبا، احساسات و اندیشه های عمیق خود را به مخاطبمنتقل کند. این مقاله به بررسی و تحلیل مقوله غم گرایی در دیوان کلیم کاشانی، شاعر و عارف ایرانی قرن یازدهم هجری، می پردازد.دیوان کلیم کاشانی، که به ویژه در اشعار عاشقانه و عرفانی خود شناخته شده است، مملو از مضامین و تصاویری است که نشاندهندهعمق غم و اندوه انسانی است. هدف این مقاله تحلیل نحوه بازتاب غم در اشاعار کلایم، از جنبه های مختلف احساسی، اجتماعی وروانشناسی است. با تحلیل گزیده ای از اشعار وی، مقاله به بررسی علل و پیامدهای غم در آثار کلیم و چگونگی تعامل آن با مضامین دیگرنظیر عشق، فراق و جامعه می پردازد.

کلیدواژه ها:

غم رایی ، سبک هندی ، کلیم کاشانی