آینده نگاری مفهوم پایداری در آموزش صنایع دستی (با تاکید بر طراحی پایدار)

هدف این مقاله پیشنهاد یک رویکرد متفاوت از رویکردهای رایج در آموزش صنایع دستی با هدف پایداری در آینده نگاری حوزه صنایع دستی است که به روش توصیفی تحلیلی و مرور منابع کتابخانه ای و اسنادی انجام شده است. مفهوم پایداری در چند دهه اخیر به عنوان یک نگرش جدید در آینده نگاری مدیریت جهانی قرار گرفته و همه فعالیت های انسانی قابل برنامه ریزی دربر گرفته است. از طرفی صنایع دستی را میتوان یک فرایند تولید اشیاء مورد نیاز و ضروری انسانی در نظر گرفت که نه تنها آسیبی به خاستگاه خود (زمین و آسمان) وارد نمیسازد، بلکه نشان دهنده نوع تعاملی دوستانه و مسالمت آمیز با طبیعت و همنوعان است. نتایج یافته ها، بحث و تجربیات متنوع جهان را با رویکرد طراحی نوآورانه و پایدار، مبتنی بر تفکر خلاق و کاردستی و عملی پیشنهاد می دهد، با توجه به اینکه در ایران نیز رویکرد آموزشی مبتنی بر تمرکز بر مهارت بوده و کمتر توجه به دانش مدیریتی طراحی می شود، این اقدام ضروری به نظر میرسد. تفکر طراحی که یک روش برای حل پیچیدگی های امروزی و مبتنی بر استدلال و شهود است و به صورت فرایندی و عملی تجربه شده است، در حال حاضر برای رشد صنایع دستی سنتی به سمت پایداری در بوم های محلی و رسمی پیشنهاد شده و نتایج مفیدی به همراه داشته است. به نظر میرسد که انتخاب رویکرد تفکر طراحی در سیاست گذاری برای دستیابی به مفهوم پایداری در آموزش صنایع دستی هوشمندانه ترین گزینش است. برنامه ریزی با این رویکرد، نه تنها طراحی محصولات آینده صنایع دستی سنتی را به سمت پایداری سوق خواهد داد، بلکه نسلی با نگرش، دانش و توانش پایداری برای آینده تربیت خواهد کرد.

کلیدواژه ها:

آینده نگاری ، آینده پژوهی ، طراحی پایدار ، صنایع دستی ، آموزش پایدار