رویکرد آینده نگر در آموزش هنر محیطی در راستای حفاظت از محیط زیست

هنر محیطی یکی از شاخه های هنر جدید است. هنری است، که با گرایش های مختلف با نگرشی نو، به رابطه انسان و طبیعت می پردازد و راهکارهایی جدید برای همزیستی مسالمت آمیز با محیط اطراف ارائه میدهد. این هنر عامل پیوند انسان و طبیعت است. اجرای این هنر به صورت تعاملی و آموزشی، از طریق دادن آگاهی و اطلاعات، تحریک و تاثیر بر ادراک ذهنی مخاطب، حس تعلق آن را نسبت به محیط پیرامونش تقویت می کند. ازاین رو هدف این پژوهش، شناخت نقش، اهمیت و تاثیر آموزش هنر محیطی با هدف حفاظت زیست محیط با توجه به رویکرد آینده پژوهانه در آموزش عالی هنر و محیط زیست است. پژوهش حاضر به روش توصیفی_تحلیلی به مطالعه برخی از آثار هنر محیطی که تاثیر به سزایی در آموزش و آگاهی بخشی زیست محیطی به مخاطبان داشته، میپردازد. تحلیل نمونه های پژوهش نشان می دهد که آموزش هنر محیطی و آگاهی بخشی می تواند بر روی دیدگاه مخاطب نسبت به محیط پیرامونش تاثیر بسزایی داشته باشد. با استفاده از آن در آموزش عالی هنر و محیط زیست میتوان قدمهای موثری برداشت. بر اساس یافته های پژوهش، آموزش های هنر محیطی در مدارس، دانشگاه ها و انتقال آن به سایرین همراه با برگزاری دوره های آموزش هنر محیطی در دل طبیعت برای افراد و مخصوصا کودکان، برقراری ارتباط با مخاطب، استفاده از فضاهای عمومی و مشارکت افراد، دانشمندان، پژوهشگران، فعالان اجتماعی و محیطزیستی می تواند در شکل گیری روند آموزش این هنر و محصول نهایی با هدف حفاظت از محیط زیست به عنوان یک روش آینده پژوهانه در آموزش عالی هنر و زیست محیط مورد استفاده قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، آینده پژوهی ، مسائل زیست محیطی ، مخاطب ، هنر محیطی