ایجاد واحدهای درسی ایرانشناسی؛ راهکاری برای پدیداری، پایایی و پایداری آگاهی به هویت ایرانی

ایران شناسی دانشی است میان رشته ای که دال مرکزی آن، ایران و هویت ایرانی است. در آموزش عالی ایران، تنها نزدیک به دو دهه از راهاندازی این رشته علمی می گذرد و هنوز اثر آن بر جامعه و فرهنگ ایران روشن نشده است. گذشته از اثرگذاری کم علوم انسانی دانشگاهی بر تصمیم سازی های کلان کشوری، جامعه هدف در تعریف این رشته علمی در نظام آموزشی، مناسب، دقیق و فراگیر برگزیده نشده است. دانش ایرانشناسی برای ایرانیان به ویژه از جنبه خودشناسی اهمیت دارد و مهمترین دستاوردش آگاهی ایرانیان به هویت ایرانی است. در جهان کنونی که جهان انفجار اطلاعات و تهاجم فرهنگی است، آموزش این دانش از نخستین سال های ورود کودکان به نظام آموزشی که زمان شکل گیری پایه های فکری و شخصیتی آنان است، بسیار ضروری می نماید. این آموزش باید در کلیه سطوح آموزشی ادامه یابد و ازجمله به عنوان درس عمومی در همه رشته های دانشگاهی عرضه شود. پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای، در پی آن است که با تعریف مفهوم و کارکرد هویت ملی و گسترش آن به هویت ایرانی، و با توجه به اهداف و رسالت های تعریف شده برای دانش ایرانشناسی و رشته علمی متناظر با آن در ایران؛ اهمیت کلیدی این دانش را در بازسازی و بازنمایی هویت ملی ایرانی به تصویر کشد. از این رهیافت میتوان به نقش آفرینی دانش ایرانشناسی در پدیداری، پایایی و پایداری آگاهی فرزندان ایران به هویت ایرانی پی برد؛ اقدامی که میتواند آیندهای همراه با پیشرفت، با یاری مواریث تمدنی و فرهنگی ایران پایه گذاری کند.

کلیدواژه ها:

آگاهی ، آموزش ، ایرانشناسی ، کودک و نوجوان ، هویت ایرانی