تدوین راهبرد برای توسعه بخش خصوصی آموزش عالی در ایران

توسعه پایدار در هر کشور مستلزم وجود نیروی انسانی متخصص است و این مهم جز با برخورداری از آموزش عالی کارآمد، امکان پذیر نیست. ازآنجاکه گسترش آموزش عالی نیاز به هزینه زیاد دارد، بخش دولتی ناتوان از تامین آن بوده و ازاین رو توسعه بخش خصوصی آموزش عالی ضروری به نظر می رسد. برای نیل به این هدف، لازم است تا راهبردهای مناسب دراین باره ارائه شود. در این پژوهش به تدوین راهبرد برای توسعه بخش خصوصی آموزش عالی ایران پرداخته شده است. جامعه آماری در این پژوهش عبارت از ۷۵ تن از مسئولین اجرایی، پژوهشگران و خبرگان عرصه آموزش عالی است. برای گردآوری داده ها از روش پیمایش و ابزارهای گوناگون مانند مصاحبه، بحث گروهی و پرسشنامه به صورت جداگانه استفاده شده است. این پرسشنامه از نوع محقق ساخته و شامل چهار بخش، نقاط قوت و ضعف، فرصتها و تهدیدها است. برای تعیین روایی پرسشنامه از روش اعتبار صوری و برای پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. برای تجزیه وتحلیل، ابتدا از روش آماری برای رتبهبندی داده ها بهره جسته و سپس با استفاده از ماتریس SWOT به ارائه راهبردهای چهارگانه، (تهاجمی، محافظه کارانه، تنوع و تدافعی) پرداخته شده است. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بخش خصوصی آموزش عالی در موقعیت استراتژی تدافعی قرار دارد. ازاین رو راهبرد تدافعی (WT) به عنوان راهبرد اصلی در این زمینه معرفی میشود. بر این اساس باید ضمن کم کردن نقاط ضعف داخلی، از تهدیدهای ناشی از محیط خارجی پرهیز کرد تا بتوان زمینه را برای توسعه بخش خصوصی آموزش عالی فراهم کرد

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، بخش خصوصی ، توسعه ، دانشگاه های غیر دولتی ، راهبرد