نگاه انتقادی به سرمایه اجتماعی در نظام آموزش عالی کشوربرای دستیابی به توسعه پایدار
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 38
فایل این مقاله در 33 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FHESD02_001
تاریخ نمایه سازی: 27 آذر 1403
چکیده مقاله:
کیفیت روابط بین افراد به عنوان سرمایه اجتماعی زمانی از اهمیت دوچندان برخوردار می شود که نیروی انسانی یک نهاد (مثل آموزش عالی کشور) خود تربیتکننده نیروی انسانی سایر نهادهای جامعه باشد. از اینرو بررسی کمیت و کیفیت روابط استادان دانشگاه با یکدیگر هم میزان سرمایه اجتماعی و اندیشه انتقادی در بین معماران جامعه را نشان می دهد و هم می تواند جنبه الگویی برای دانشجویان و مدیران فردای این جامعه باشد. در پرتو ارتباط بین افراد، سرمایه ای به وجود می آید که میتوان از آن هم در جهت رشد و توسعه اقتصادی بهره جست و هم از این سرمایه برای بهبود مساله های آموزشی بهره جست. حال آیا میتوان استادان دانشگاه را به عنوان یک سرمایه اجتماعی تلقی کرد و این گروه بزرگ اجتماعی را از این زاویه مورد سنجش و ارزیابی قرار داد؟ و مهمترین سوال اصلی تحقیق عبارت است از: ۱. ابعاد سرمایه اجتماعی (شناختی، ساختاری، ارتباطی) استادان دانشگاه چیست و در چه حدی است؟ ۲. مولفه های هریک از ابعاد سرمایه اجتماعی (شناختی، ساختاری، ارتباطی) استادان دانشگاه چیست ؟ جامعه آماری تحقیق استادان دانشگاه های تهران و حجم نمونه به تعداد ۴۲۰ نفر و ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته با بهرهگیری از شاخصهای کلیدی میباشد که روایی آن مورد تایید صاحبنظران و پایایی آن با ضریب ۰/۷۸ مورد تایید قرار گرفته است. پس از جمعآوری اطلاعات مشخص شد که بعد شناختی سرمایه اجتماعی استادان دانشگاه در بالاترین سطح قرار داشته اما بعد ارتباطی سرمایه اجتماعی استادان در سطح پایین تری قرار داشته و بعد ساختاری سرمایه اجتماعی استادان در پایینترین سطح از سطوح سه گانه سرمایه اجتماعی قرار دارد و این خود نشان میدهد که خود استادان هر چند نگرش خوبی نسبت به سرمایه اجتماعی دارند اما ساختار و سازمان دانشگاه نتوانسته است این فرصت را برای استادان فراهم آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی سادئی
دکتری جامعه شناسی و عضو هیات علمی تمام وقت دانشگاه فرهنگیان