پلیمر های تحریک پذیر

پلیمرهای تحریک پذیر به عنوان دسته ای از مواد هوشمند، توانایی تغییر خواص و ساختار خود را در پاسخ به محرک های خارجی مانند تغییر دما، pH، نور، یا میدان مغناطیسی دارند. این پلیمرها نقش مهمی در کاربردهای زیستی و صنعتی ایفا می کنند و به دلیل قابلیت کنترل پذیری بالا، در زمینه هایی مانند دارورسانی، مهندسی بافت، و حسگرهای زیستی استفاده می شوند. این پلیمرها با تغییر در شرایط محیطی، می توانند از حالت آبدوست به آبگریز یا بالعکس تغییر یابند. پلیمرهای تحریک پذیر حساس به نور با تابش نور در طول موج های مشخص، دچار تغییرات ساختاری می شوند که این ویژگی در ساخت حسگرها و دستگاه های کنترلی نوآورانه کاربرد دارد .همچنین، پلیمرهای حساس به میدان مغناطیسی با اعمال میدان، خواص مکانیکی یا الکتریکی خود را تغییر می دهند که در رباتیک نرم و دستگاه های پزشکی کاربرد دارند .پیشرفت های اخیر در طراحی و سنتز این مواد، امکان تولید پلیمرهایی با عملکرد چندگانه را فراهم کرده است. ترکیب این پلیمرها با فناوری نانو و استفاده از روش های شیمیایی پیشرفته، منجر به توسعه موادی با پاسخگویی دقیق تر و کارایی بالاتر شده است .علاوه بر کاربردهای زیستی، پلیمرهای تحریک پذیر در صنایع الکترونیک و رباتیک نیز به عنوان مواد انقلابی مورد توجه قرار گرفته اند .

کلیدواژه ها:

مواد هوشمند ، محرک های خارجی ، کاربرد های زیستی ، آبدوست ، آبگریز