مروری بر عوامل موثر بر خوردگی ایمپلنت های دندانی پایه تیتانیوم

استفاده از فلزات و آلیاژ های آن در ساخت ایمپلنت های دندانپزشکی مختص به امروز نیست و به قرن های پیش باز می گردد. تیتانیوم (Ti) به دلیل داشتن ویژگی های مکانیکی و زیست سازگاری مناسب یکی از پراستفاده ترین فلزات در صنعت ساخت ایمپلنت های دندانی است. این زیست سازگاری مناسب مربوط به تشکیل لایه اکسیدی غیرفعال نازک TiO۲ می باشد که بر روی تیتانیوم شکل می گیرید. لایه اکسیدی TiO۲ به دلیل غیرفعال بودن نسبت به محیط بیولوژیکی با بافت های زنده کاملا سازگار است اما اگر به هر دلیلی این لایه تخریب موضعی شود، ریسک خوردگی در تیتانیوم بالا می رود. خوردگی تیتانیوم علاوه بر تخریب ایمپلنت می تواند با نشت ذرات یا یون های فلزی باعث بیماری های خطرناکی در بدن فرد بشود. این مقاله انواع عواملی که موجب فرآیند خوردگی در ایمپلنت های دندان پایه تیتانیومی می شود را بررسی می کند.

کلیدواژه ها:

ایمپلنت دندانی ، خوردگی ، تیتانیوم