مروری نظری بر نقش خودکارآمدی بر رضایت افراد (زوجین و دانشجویان) از زندگی

این مقاله به بررسی نظری تاثیر خودکارآمدی بر رضایت از زندگی در میان افراد، به ویژه دانشجویان و زوجین می پردازد. یکی از عوامل موثر بر رضایت از زندگی خودکارآمدی است. خودکارآمدی به عنوان اعتماد به نفس فرد در توانایی اش برای انجام اقدامات لازم به منظور دستیابی به اهداف خاص تعریف می شود و نقش مهمی در سلامت روانی ایفا می کند. با انجام یک مرور جامع از ادبیات موجود، این مقاله به بررسی تعامل بین خودکارآمدی، رضایت از زندگی و عوامل زمینه ای مختلفی که بر هر دو گروه زوجین و دانشجویان تاثیر می گذارد، می پردازد. در این راستا به جمع بندی، خلاصه سازی و گزارش دستاوردهای پژوهشی که طی بازه زمانی ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ رابطه میان خودکارآمدی و رضایت از زندگی افراد را بررسی کرده بودند، پرداختیم. این مقاله نشان می دهد چگونه افزایش خودکارآمدی، تاب آوری، مهارت های حل مسئله موثر و راهکارهای مقابله ای بهبود یافته را تقویت می کند تا افراد برای مدیریت چالش های تحصیلی و تعارضات رابطه خود این مسیرهای کاربردی را مورد استفاده قرار دهند. علاوه بر این، مقاله به بیان ضرورت برنامه های آموزشی و رویکردهای درمانی برای تقویت خودکارآمدی و در نتیجه افزایش رضایت از زندگی می پردازد. از طریق ادغام چارچوب های نظری و کاربردهای عملی، درنهایت این مرور نظری به دنبال افزایش درک تاثیر خودکارآمدی بر رفاه کلی در گروه های مختلف است. نتایج بر ضرورت پرورش خودکارآمدی به عنوان راهی برای افزایش رضایت از زندگی تاکید می کند و بینش های مهمی برای استادان، مشاوران، متخصصان بهداشت روان و زوج درمانگران ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، رضایت از زندگی ، کیفیت زندگی