نقش نظام تعلیم و تربیت در مدیریت بزهکاری اطفال و نوجوانان

آسیب های اجتماعی نوجوانان یکی از چالش های عمده جوامع امروزی است که می تواند تاثیرات منفی عمیقی بر رشد و آینده آن ها داشته باشد. در این راستا، آموزش و پرورش با برنامه های پیشگیرانه خود می تواند نقشی کلیدی در کاهش این آسیب ها ایفا کند. این مقاله به بررسی تاثیر برنامه های آموزشی پیشگیرانه در مدارس بر کاهش آسیب های اجتماعی نوجوانان پرداخته است. برنامه هایی که مهارت های اجتماعی، روان شناختی و بهداشتی را به نوجوانان می آموزند، می توانند آن ها را برای مقابله با فشارهای اجتماعی، خانوادگی و محیطی توانمند سازند. این برنامه ها همچنین با آموزش مهارت های زندگی، مدیریت هیجانات، حل مساله و تصمیم گیری آگاهانه به نوجوانان کمک می کنند تا از رفتارهای انحرافی و بزهکاری دور بمانند. علاوه بر این، مشاوره های روان شناختی و برنامه های حمایتی در مدارس می توانند به شناسایی زودهنگام مشکلات و بحران های نوجوانان پرداخته و آن ها را از بحران های روانی و عاطفی محافظت کنند. در نهایت، همکاری نزدیک میان مدارس، خانواده ها و دیگر نهادهای اجتماعی می تواند تاثیرات این برنامه ها را تقویت کرده و باعث کاهش بیشتر آسیب های اجتماعی در میان نوجوانان شود. نتایج این تحقیق نشان می دهند که آموزش های پیشگیرانه در محیط های مدرسه ای می توانند ابزار موثری برای ارتقای سلامت اجتماعی و روانی نوجوانان و کاهش بزهکاری و رفتارهای انحرافی باشند.

کلیدواژه ها:

آسیب های اجتماعی ، نوجوانان ، برنامه های پیشگیرانه ، آموزش