بررسی ارتباط و تشابه میان معماری ایرانی -اسلامی و موسیقی سنتی ایرانی

این مقاله به بررسی ارتباط بین موسیقی و معماری می پردازد و بررسی می کند که چگونه این دو فرم هنری ویژگی های مشترکی دارند و می توانند بر یکدیگر تاثیر بگذارند.معماری و موسیقی دو عرصه ی هنری اند که توسط انسان خلق و درک می شوند. موسیقی بیشتر در بعد زمان معنادار می شود و معماری در بعد مکان. گرچه مواد و مصالح خام این دو هنر از یکدیگر متفاوتند اما در فضای ذهنی مشابه و توسط ابزار فکری خاص و مشابهی سازماندهی می شوند با این تعریف می توان نزدیکی های بسیاری را بین این دو هنر پیدا کرد چرا که در آفرینش معماری تخیل هنری و صورت های ذهنی هنرمند توسط عنصر ابهام که از کاربرد نمادهایی از فرم های عینی در ساختمان بنا به وجود می آید. همه هنرها به طور عرضی با یکدیگر ارتباط دارند زیرا منشاء همه آنها تجلی زیبایی است ، فقط شکل ارائه آنها با هم متفاوت است . این زیبایی در معماری به شکل نسبت هایی در طول و عرض و ارتفاع و در موسیقی به صورت نسبت های صوتی که به زیبایی منجر می شوند اتفاق می افتد. . در پایان نیز، مولفه هایی برای شناخت قدر مشترک معنایی معماری و موسیقی ایرانی با این دستاورد معرفی می شود که میزان درک این اشتراکات بسته به قدر وجودی هر انسان متفاوت خواهد بود.

کلیدواژه ها:

معماری ، معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، موسیقی ، ارتباط ، تشابه ، هنر