مطالعه تطبیقی روش کارکردی و تجویزی در کاربری مسکونی آپارتمانی از نظر میزان مصرف مصالح وانرژی نهفته نمونه موردی شهر کرمانشاه

با توجه به بالا بودن سهم قابل توجه مصرف انرژی در بخش ساختمان، محاسبه دقیق بارهای گرمایی یک ساختمان و تجزیه و تحلیل این بارها و تلاش در جهت کاهش اتلاف در بخش مصالح با عنوان انرژی نهفته به ویژه عایق کاری ساختمان، از جمله راههای کاهش مصرف انرژی می باشد. در این پژوهش، روش های تجویزی و کارکردی در محاسبه میزان عایق کاری ساختمان ها با تاکید بر مقررات ملی ساختمان، به ویژه مبحث ۱۹، مورد مقایسه قرار گرفته است. روش تجویزی بر اساس مقادیر حداقل مقاومت حرارتی برای اجزای مختلف ساختمان تعریف شده و روشی ساده و سریع برای برآورد اولیه می باشد. از سوی دیگر، روش کارکردی با در نظر گرفتن تمام اجزای ساختمان و تاثیر متقابل آن ها، امکان ارزیابی دقیق تر عملکرد حرارتی ساختمان را فراهم می آورد. نتایج نشان می دهد که روش کارکردی به ویژه برای ساختمان هایی با هندسه پیچیده، مصالح غیرمعمول یا سیستم های گرمایشی و سرمایشی پیشرفته، مناسب تر است. در نهایت، انتخاب روش مناسب برای محاسبه میزان عایق ساختمان، به عوامل مختلفی از جمله نوع ساختمان، پیچیدگی طراحی، بودجه و مقررات محلی بستگی دارد. هدف از این پژوهش، مقایسه دقت و کارایی دو روش تجویزی و کارکردی در محاسبه میزان عایق کاری ساختمان ها و انتخاب روش مناسب با توجه به شرایط مختلف ساختمانی است . نتایج این پژوهش نشان می دهد که روش کارکردی امکان بهینه سازی مصرف انرژی و افزایش راحتی ساکنین را به میزان قابل توجهی فراهم می کند

کلیدواژه ها:

مبحث ۱۹ مقررات ملی ساختمان ، مصرف انرژی ، کرمانشاه ، عایق ساختمان ، روش تجویزی ، روش کارکردی ، عایق حرارتی