هویت دهی به معماری معاصر ایران از طریق بازنمایی اصول و مفاهیم گذشته

معماری ایرانی و اسلامی در تمام دوران ها در عین سادگی، معرف شکوه و عظمت و توانمندی هنرمندان ایران زمین بوده است؛ به گونه ای که ویژگی های ظاهری بنا در تکامل با ویژگی های ساختاری بنا شکل گرفته و در عین حال از زیبایی و دقت بالایی برخوردار بوده است. با این وجود و با ورود فرهنگ غربی به ایران، معماری اصیل این مرز و بوم به دست فراموشی سپرده شده است. این پژوهش به مطالعه هویت ایرانی – اسلامی و شناخت فرهنگ و ارزش های کالبدی که بر حس هویت تاثیر گذارند (همانند حس مکان، عناصر فضایی، نظم و نقوش هندسی و مهم ترین آنها حضور طبیعت) می پردازد. روش تحقیق در این پژوهش با گردآوری اطلاعات و داده های تحقیق به روش کتابخانه ای و با مطالعه متون مربوط به معماری اسلامی ایرانی انجام گرفته است و معیار ها و دیدگاه معمار معروف دکتر پیرنیا (خود بسندگی، پرهیز از بیهودگی، درون گرایی، نیارش و مردم واری) به عنوان عوامل اصلی و تاثیرات روان شناختی آن بر انسان در معماری بناهای ایرانی اسلامی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

معماری ایرانی ، هویت ، فرهنگ ، اصالت.